آقای خرمی شاد؛ بپذیرید که احمدیان این کاره نیست؛ “شب عید؛ جیب خالی، شرمندگی؛ آه آه و آه!”

شفافیت در ورزش/در زمان مدیریت رستمی بر شرکت ملی مس ایران، اوضاع باشگاه های مس بد بود اما تا این حد فاجعه بار نبود!. رستمی در شروع مدیریت خود بر شرکت ملی مس، توجه خاصی به باشگاه‌ها داشت و عملا این باشگاهها مشکل خاصی نداشتند تا اینکه محسن باقری معاون توسعه و منابع شرکت ملی مس شد و او هم پای اکبر محمدی سرمربی فعلی و ناموفق مس کرمان را در ورزش این شرکت باز کرد. برنامه ریزی ضعیف و تنگ نظری این افراد در شروع فصل و بستن بودجه ای اندک برای این باشگاهها، چالش اصلی را برای این باشگاه ها به وجود آورد. در ادامه رستمی رفت و خرمی شاد جایگزین او شد. خرمی شاد از همان شروع کار مشخص بود قصدی که دخالت آنچنانی در باشگاهها داشته باشد، ندارد. ایشان در ادامه نقش خود را در امورات باشگاه ها کمرنگ و کمرنگ تر کرد و محراب احمدیان را به جان باشگاه‌های مس کرمان و رفسنجان انداخت!. احمدیان بلافاصله پیشنهاد تشکیل کمیته راهبردی ورزش این شرکت متشکل از معاونین و مدیران ارشد شرکت مس را داد و در ادامه نیز تشکیل کمیته فنی و غیره، اما حالا و بعد از سه ماه مشخص شد که این کمیته ها خروجی آنها برای باشگاه‌ها به غیر از پست گرفتن و به نون نوا رسیدن اعضای کمیته فنی و رفقای خاص احمدیان در باشگاه‌های مس کرمان، رفسنجان و سونگون، دیگر هیچ خروجی مثبتی نداشته است!. آقای خرمی شاد، شما مدیر توانمند و بزرگی هستید؛ آیا فکر نمی کنید که اشتباه کردید به حرف محراب احمدیان گوش دادید؟! آیا قبول ندارید که محراب احمدیان با تصمیمات اشتباه خود در قبال باشگاه ها، به غیر از آه و نفرین هواداران، تیم های مختلف و خانواده های آنان، چیز دیگری برای شما و شرکت مس در پی نداشته است؟ آیا آشفتگی، چالش، حواشی، بدبختی و مشکلات این دو باشگاه را نمی بینید؟ آقای دکتر، بپذیرید در انتخاب محراب احمدیان اشتباه کردید، بپذیرید اگر خودتان شخصا دخالت می کردید و امور را رصد می کردید امروز هواداران، مردم و ورزشی ها آرزوی بازگشت رستمی را نمی کردند؟ آقای دکتر، لطفا تجدید نظر کنید و دل ورزشی های رفسنجان و کرمان را شاد کنید. لطفا نگذارید تدارکات تیم ها، مربیان و عوامل، شب عید شرمنده خانواده شان شوند!