شفافیت در ورزش/ پنجشنبه شب بود که خبری فضای رسانه‌ای استان و کشور را تحت تاثیر خود قرار داد و آن این بود: “دروازه‌بان امید مس به ضربه گلوله به قتل رسید”، درخصوص علت این حادثه هر کسی چیزی را مطرح می‌کند، عده ای نزاع خانوادگی، برخی انتقام جویی و بعضی مسائل دیگر؛ اما در حقیقت واقعیت چیزی است که کسی نمی داند.
در هر حال اتفاقی است که افتاده و جوانی که امید داشت، روزی عقاب فوتبال کرمان، دروازه بان فیکس بزرگسالان مس شود و به تیم ملی برود با فیزیک فوق العاده ای که داشت، اکنون زیر خروارها خاک آرمیده است؛ در حالی که تمام آمال و آرزوهایش به باد رفت.
خیلی از افراد “علیرضا” را نمی شناسند. فقط می گویند: دروازه بان امید مس یا کلیپی از وی پخش می کنند.
اما ما علیرضا را از بچگی می‌شناختیم، از سن ۶ – ۷ سالگی که کاراته کار می کرد، فرزند دوستمان محمد شهریارپناه بود. وی از شاگردان محسن رشیدی، بزرگ مرد کاراته بود. چندین بار در مسابقات نونهالان و نوجوانان کشور و حتی در جوانان در استان و جنوب شرق کشور قهرمان شد و در رقابت های کشوری مقام کسب کرد.
در ادامه به دلیل علاقه ای که به فوتبال داشت، وارد حوزه فوتبال شد و در دروازه بانی مشغول به فعالیت شد.
از آن زمان تا هفته گذشته وی را ندیدیم، در حضور استاد منصور صادق نژاد، قائم مقام باشگاه صنعت مس کرمان بودیم که وی را دیدیم. صحبتمان که گل انداخت، برایمان از آرزوهایش گفت، آرزو داشت به تیم بزرگسالان مس پیوندد و عقاب فوتبال کرمان و دروازه بان فیکس تیم ملی شود.
اما متاسفانه امروز این اتفاق تلخ رقم خورده است. امروز مسی ها سوگوار “علیرضایشان” هستند، “علیرضایی” که دوست داشت عقاب فوتبال کرمان شود.
روحش شاد، یادش گرامی باد. به محمد شهریار پناه عزیز و خانواده بزرگ باشگاه مس کرمان این مصیبت بزرگ را به صورت ویژه تسلیت می گوییم.
دیدگاهتان را بنویسید