خدمتی که پاریزی به ورزش کرد؛ خاموش کردن یک عطشِ خطرناک!

شفافیت در ورزش/ میثم پاریزی بیش از سه سال است که سکان مدیریت ورزش استان را بر عهده دارد. همه می دانیم که سالهاست در استان کرمان، کمتر مدیری توانسته بیش از سه سال در رأس ورزش استان دوام بیاورد و دوستان سیاسی و باندهای موجود در ورزش اصولاً وی را کنار زده اند. اما پاریزی با توجه به شناخت کامل از جو ورزش استان و خونسردی خاصی که دارد توانسته این تابو را بشکند و لااقل در یک دهه اخیر، بیشتر از سایرین در رأس ورزش استان دوام بیاورد. به قول یکی از بزرگان ورزش استان؛ صندلی مدیریت ورزش این استان به مانند یک دودکش است؛ وقتی روی این صندلی بنشینید ، انگار از داخل یک دودکش عبور کرده اید و همانطور که قطعا بدن و صورت سیاه و دودی می شود، نشستن بر روی این صندلی نیز در نهایت مدیر را به چالش و حاشیه دچار می کند. وی معتقد بود که ذات این صندلی با چالش و حاشیه همراه است ، همانطور که ذات یک دودکش آن است که آدم را سیاه می کند. خیلی ها عملکرد پاریزی در رأس ورزش استان را بسیار خوب ارزیابی می کنند ، برخی دیگر متوسط و برخی دیگر نیز منتقد عملکرد وی هستند اما تعداد زیادی از بزرگان ورزش معتقدند پاریزی به واسطه برخی خصوصیات خوب خود، به ورزش خدمات جالبی داشته است. آنها معتقدند عدم دلبستگی وی به صندلی مدیریت، خونسرد بودن وی در قبال حواشی و برخورد جالب او با این حواشی، تسلط و مدیریت وی در جلسات بزرگ باعث شده که به نوعی شاهد ثبات نسبتا خوبی در ورزش استان باشیم. البته آنها معتقدند پاریزی بسیار مدیر بدشانسی بود چرا که بیش از نیمی از دوران مدیریت وی در زمان کرونا بود که عملا این پدیده ، ورزش را به تعطیلی کشانده بود. برخی هم معتقدند پاریزی با علم به اینکه سالهاست تعداد زیادی از افراد در بیرون و داخل اداره کل ورزش عزم خود را برای در دست گرفتن صندلی مدیرکلی ورزش جزم کرده اند، با شگرد خاصی کاری کرد که دیگر آنها از تلاش برای لابی کردن برای گرفتن این صندلی هم دلسرد و هم خسته شوند! پاریزی هر چند ماه یک بار به شوخی اعلام می کرد که می خواهم از مدیریت ورزش کنار بروم؛ یک عده بلافاصله کت و شلوار پوشیده و خود را به دفاتر تعدادی از سیاسیون و‌ نمایندگان می رساندند تا مدیرکل شوند اما بعد از کلی لابی و تلاش متوجه می شدند که خیر، پاریزی فعلا ماندنی است. آنقدر این ماجرا تکرار شد که دیگر آن عطش در کاندیدای صندلی مدیرکلی ورزش به قولی فروکش کرد که خیلی ها معتقدند این مسئله، یک پوئن مثبت برای ورزش بوده است.